1 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ผมก็วิ่งมาได้ 1 ปีแล้วครับ (จริงๆ คือประมาณ 1 ปี 1 เดือน) ซึ่งจะว่าไปแล้วก็ได้รับความรู้, ประสบการณ์ และได้รู้จักเพื่อนนักวิ่งมากมายหลายท่าน ช่วงปีที่ผ่านมานี้เป้าหมายในการวิ่งผมก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามสถานการณ์ในแต่ละช่วงครับ
หลังจากกรุงเทพมาราธอน 2013 ผมก็ไม่ได้ลงวิ่งรายการไหนเลยครับ เนื่องจากบาดเจ็บที่หลังเท้าโดยหลังจากไปพบแพทย์แล้วผมก็ทานยากับพักเรื่องการวิ่งไปประมาณเดือนกว่าๆ เพราะว่าจะเตรียมตัวให้พร้อมที่สุดเพื่อไป เชียงใหม่มาราธอน 2013 งานนี้เรียกว่าตั้งเป้าจะวิ่งไว้ล่วงหน้าค่อนข้างนานเลยเพราะเพื่อนอยู่ที่เชียงใหม่(คุณหมอกัม)เริ่มกลับมาวิ่งอีกครั้ง ก็เลยนัดกันว่าจะไปวิ่งกันงานนี้กันให้ได้
โพสนี้ต่อเนื่องจากตอน 2 นะครับสำหรับการพูดเรื่อยเปื่อยเรื่องการวิ่งเท้าเปล่า คิดว่าคงจบในตอนที่ 3 นี้แหละครับไม่รู้เป็นอะไรเขียนเรื่องวิ่งเท้าเปล่าทีไรยาวทุกที ^^’
โพสนี้มาไขข้อสงสัยกันเป็นข้อๆ นะครับว่าการวิ่งเท้าเปล่าสำหรับมือใหม่นี่มันอะไรยังไงบ้าง
ผมเริ่มมาฝึกวิ่งเท้าเปล่าจริงจังได้ประมาณ 3-4 เดือนแล้วครับ เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์และสิ่งที่ได้รับจากการวิ่งเท้าเปล่าให้ได้อ่านกันครับ (แต่ขอออกตัวก่อนนะครับว่านี่เป็นประสบการณ์ของตัวผมเอง ดังนั้นก็อาจจะแตกต่างกับท่านอื่นได้ครับ) โพสนี้อาจจะไม่ค่อยมีอะไรที่มันวิชาการนะครับเน้นเล่าเรื่องมากกว่า แต่ถ้าสนใจก็สามารถอ่านกันต่อได้ตาม link ที่ผมจะใส่ไว้ที่ท้ายบทความครับ
วันนี้จะขอเล่าบรรยากาศที่ได้รับจากการเข้าร่วมวิ่งรายการ The 16th Charity Midnight Run 2013 Amari Watergate Bangkok & BMW Thailand (ชื่อยาวมาก) ซึ่งเป็นรายการวิ่งการกุศลเพื่อนำรายได้สมทบทุนโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติ จ.ลำพูน เพื่อช่วยเหลือทุนการศึกษาให้แก่เด็กกำพร้าซึ่งบิดามารดาเสียชีวิตจากการติดเชื้อเอชไอวี ส่วนที่สองสมทบทุนโครงการบ้านเด็กเกอร์ด้า จังหวัดลพบุรี เพื่อช่วยเหลือและอุปถัมภ์เด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอชไอวีจากมารดา และ ส่วนที่สามสมทบทุนโครงการเหรียญบาทเพื่อชีวิต โดยมีรางวัลถ้วยพระราชทานสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ครับ
ช่วงนี้งานเยอะสุดๆ ไปเลยครับ แทบจะไม่ได้ซ้อมวิ่งยาวเลย ฮาล์ฟที่ 2 งานกรุงเทพมาราธอนก็ใกล้เข้ามาทุกที เฮ่อ…T_T พักเรื่องซ้อมไว้ก่อนครับที่จะมาเล่าวันนี้คือช่วง 3-4 ที่ผ่านมานี้ผมไปอ่านเจอ quote ประโยคนึงจาก page ไหนผมก็จำไม่ได้แล้วครับ (แบบว่านั่งดูๆ คลิกๆ ไปเรื่อย) quote นี้มันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา เพราะว่ามันเป็นประโยคที่ motivation ได้ดีมากสำหรับผม ซึ่งประโยคนั้นก็คือ “work until your idols become your rivals” ตอนอ่านเจอครั้งแรกรู้สึกว่ามันเจ๋งเป็นบ้าเลยครับ quote นี้ เพราะเวลาเราทำอะไรส่วนใหญ่เราก็มักจะยึดเอารุ่นพี่หรือคนที่มีประสบการณ์ที่เราชื่นชอบไว้เป็นแบบอย่าง หรือเรียกกันง่ายๆ ว่าเป็นไอดอลของเรานั่นแหละครับ
หลายท่านคงได้ข่าวกันแล้วนะครับว่านาฬิกา Garmin รุ่นใหม่คือ Forerunner 220 และ 620 กำลังจะออกวางขายแทนรุ่นเก่า ซึ่งก็อัพเกรดความสามารถแบบที่เรียกได้ว่าขนานใหญ่เลยทีเดียว สำหรับฟังก์ชันใหม่ที่โดดเด่นอย่างหนึ่งคือการทำ VO2 Estimation ได้ สำหรับผู้ที่ยังไม่ทราบว่าค่า VO2 และ VO2max คืออะไรนั้นลองอ่านได้จาก oorrunningblog ดูนะครับ นาฬิกาสำหรับวิ่งนอกจาก Garmin แล้วก็ยังมี Suunto อีกยี่ห้อนึงนะครับที่ดังไม่แพ้กัน ที่สำคัญคือเวบ Movescount ของ Suunto (เก็บข้อมูลกิจกรรมออนไลน์เหมือน Garmin Connect) สามารถแสดงค่า VO2 ได้ด้วยครับ แต่ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนนะครับว่าเป็นการแสดง VO2 โดยประมาณของแต่ละกิจกรรมที่ทำ ถ้าจะประยุกต์เอามาหาค่า VO2max ก็อาจจะได้แต่ผลอาจจะไม่ได้เที่ยงตรงมากเหมือนตรวจในแล็ปที่มีการควบคุมนะครับ
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง…รายการวิ่งที่ทำให้ผมอยากเริ่มกลับมาวิ่งอีกครั้งหลังจากหยุดไปเกือบ 3 ปีเพราะเจ็บเข่า(ความจริงคือเพราะอยากได้เสื้อ) งาน adidas King of the Road 2013 ซึ่งเป็นอีกหนึ่งรายการวิ่งที่ร้อนแรงมาก เรียกได้ว่าร้อนแรงตั้งแต่ตอนเปิดรับสมัครเลยครับ เนื่องจากปีนี้มีการจำกัดจำนวนนักวิ่งแค่ 2,500 คน (ปีก่อนข่าวว่าประมาณ 5,600 คน -“-) ก็เลยทำให้ปิดรับสมัครเร็วมาก ใช้เวลาตั้งแต่เริ่มเปิดรับสมัครจนปิดรับสมัครเพียง 2 สัปดาห์เท่านั้น ทำให้หลายคนพลาดไปเพราะคาดไม่ถึงว่าจะปิดสมัครเร็วขนาดนี้
เมื่อวันแม่ที่ผ่านมาผมได้ไปวิ่งฮาล์ฟมาราธอนแรกในชีวิตที่งาน 12 August Half Marathon Bangkok 2013 ซึ่งจัดที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ครับ จริงๆ แล้วผมวางแผนไว้ว่าจะเริ่มวิ่งฮาล์ฟมาราธอนครั้งแรกในงานกรุงเทพมาราธอนปีนี้ครับ แต่ที่เปลี่ยนใจมาวิ่งงานนี้(เร็วขึ้นมาอีก 3 เดือน) เพราะได้ข่าวมาว่าถ้าวิ่งฮาล์ฟงานนี้จะได้พิมพ์ชื่อลง bib ด้วยครับ แจ่มแมว