heel strike is so yesterday
1 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ผมก็วิ่งมาได้ 1 ปีแล้วครับ (จริงๆ คือประมาณ 1 ปี 1 เดือน) ซึ่งจะว่าไปแล้วก็ได้รับความรู้, ประสบการณ์ และได้รู้จักเพื่อนนักวิ่งมากมายหลายท่าน ช่วงปีที่ผ่านมานี้เป้าหมายในการวิ่งผมก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามสถานการณ์ในแต่ละช่วงครับ
โพสนี้ต่อเนื่องจากตอน 2 นะครับสำหรับการพูดเรื่อยเปื่อยเรื่องการวิ่งเท้าเปล่า คิดว่าคงจบในตอนที่ 3 นี้แหละครับไม่รู้เป็นอะไรเขียนเรื่องวิ่งเท้าเปล่าทีไรยาวทุกที ^^’
โพสนี้มาไขข้อสงสัยกันเป็นข้อๆ นะครับว่าการวิ่งเท้าเปล่าสำหรับมือใหม่นี่มันอะไรยังไงบ้าง
ผมเริ่มมาฝึกวิ่งเท้าเปล่าจริงจังได้ประมาณ 3-4 เดือนแล้วครับ เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์และสิ่งที่ได้รับจากการวิ่งเท้าเปล่าให้ได้อ่านกันครับ (แต่ขอออกตัวก่อนนะครับว่านี่เป็นประสบการณ์ของตัวผมเอง ดังนั้นก็อาจจะแตกต่างกับท่านอื่นได้ครับ) โพสนี้อาจจะไม่ค่อยมีอะไรที่มันวิชาการนะครับเน้นเล่าเรื่องมากกว่า แต่ถ้าสนใจก็สามารถอ่านกันต่อได้ตาม link ที่ผมจะใส่ไว้ที่ท้ายบทความครับ
วันนี้ผมจะมาพูดเกี่ยวเรื่องการเปลี่ยนรูปแบบการวิ่งจากการวิ่งลงส้น(heelstrike) เป็นการวิ่งลงฝ่าเท้า(forefoot/midfoot strike) นะครับ โดยจะเป็นวิธีการที่ผมเคยใช้ซึ่งอาจจะไม่ค่อยวิชาการสักเท่าไหร่เพราะเอามาจากประสบการณ์ของผมเอง ก่อนอื่นมาว่ากันเรื่องการลงเท้าในการวิ่งนะครับ เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปนะครับว่าในโลกนี้นักวิ่งส่วนใหญ่จะวิ่งแบบ heelstrike ถ้าเคยอ่านโพสเก่าๆ ก็คงทราบถึงอาการบาดเจ็บและปัญหาจากการวิ่งแบบนี้นะครับ หลายคนเลิกวิ่งไปเลยก็มี หลายคนก็วิ่งๆเจ็บๆ (แต่ก็มีอีกหลายคนที่สามารถวิ่งลงส้นได้โดยไม่บาดเจ็บใดๆ)
ตอนนี้ก็จะมาว่ากันเรื่อง workshop นะครับ ฟังบรรยายทฤษฎีแล้วตอนนี้ก็มาลองของจริงกัน ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณคุณตูน (Bangkok Barefoot Run Club) ที่ช่วยลิสต์หัวข้อที่ทำการฝึกในวันนั้นมาให้นะครับ(บอกมาละเอียดเลย) บอกตรงๆ ว่าผมจำได้ไม่หมดครับ
ในช่วงการบรรยายของคุณโยชิโนะผมอาจจะเล่าสลับไปมาตกหล่นไปบ้างนะครับ หากข้อมูลอะไรตกหล่นไปต้องขออภัยล่วงหน้านะครับ เริ่มบรรยายมาคุณโยชิโนะก็ถามว่าใครเคยเจ็บเข่าจากการวิ่งบ้างก็มียกมือกันหลายคนครับรวมทั้งผมด้วย จากนั้นคุณโยชิโนะก็พูดถึงหนังสือ Born to Run ซึ่งแต่งโดย Christopher McDougall เนื้อหาคร่าวๆ ในหนังสือก็คือคุณคริสโตเฟอร์เนี่ยเป็นนักวิ่งที่เจ็บเข่าเป็นกิจวัตร พอเจ็บเข่าก็ไปหาหมอรับยามาทาน หารองเท้าวิ่งที่ cushion ดีๆ support ดีๆ มาใช้ แต่สุดท้ายก็วนลูปกลับมาเจ็บเข่า หาหมอทานยา เจ็บเข่า หาหมอทานยา จนคุณคริสโตเฟอร์เริ่มตระหนักได้ว่านี่ไม่ใช่การแก้ปัญหาอาการบาดเจ็บที่ถูกต้อง มันมีแต่จะทำให้การบาดเจ็บของเค้าแย่ลง การใช้รองเท้าเทพ cushion ดี มี pronation support ไม่ใช่การทำให้วิ่งได้ดีขึ้นและไม่บาดเจ็บ เค้าก็เลยออกเดินทางไปค้นหาคำตอบของปัญหานี้
โพสนี้จะมาบอกเกี่ยวกับบรรยากาศและความรู้ที่ได้จากการไปเข้าร่วม Barefoot Yoshi’s Natural Run Clinic ที่จัดโดย Bangkok Barefoot Run Club นะครับ แต่ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนเกี่ยวกับเรื่องการวิ่งของผมก่อนนะครับ ถ้าได้อ่านในบล็อกผมตั้งแต่ช่วงแรกๆ จะทราบว่าผมเริ่มวิ่งจริงๆจังๆ ตั้งแต่เมื่อตอนปี 2009 ซึ่งก็เริ่มวิ่งด้วยการวิ่งลงส้น(heel strike) แบบนักวิ่งส่วนใหญ่เค้าวิ่งกัน วิ่งไปได้สักพักผมเริ่มมีอาการปวดเข่าแต่ผมก็ฝืนวิ่งไปโดยไม่สนอาการบาดเจ็บ พอวิ่งได้แค่ประมาณ 2 เดือนวันหนึ่งผมก็มีอาการเข่าล็อคตอนกำลังเดินขึ้นบันได ตอนนั้นตกใจมากไม่รู้ว่าเป็นอะไรก็เลยนวดเข่าเบาๆ ไปเรื่อยๆ สักใหญ่ๆ มันบิดดังกรึ๊กแล้วก็กลับมาเข้าล็อคเองแต่ยังเจ็บอยู่ครับ แล้วหลังจากนั้นผมก็เจ็บยาวไม่ได้วิ่งอีกเลยประมาณ 3 ปี